Het ontstaan

In 2017 verloren mijn 2 dochters hun papa aan zelfdoding. Linde (toen 4,5 jaar) had enkele herinneringen, Fran (toen 2 jaar) besefte niet wat er gaande was. 
  
Ik ging op zoek naar zoveel mogelijk manieren om de herinnering aan hun papa levend te houden.  Zo kwam ik op het idee om voor elk van hen een koesterdeken te maken.  Een lapjesdeken gemaakt van de kledij van hun papa met aan de achterzijde een zachte fleece. 
  
Het enige struikelblok was dat ik nog nooit een naaimachine van dichtbij gezien had. Mijn vastberadenheid was groot en dus volgde ik een opleiding naaitechnieken in avondschool.  2 jaar later had ik mijn doel bereikt en waren de koesterdekens af. 
  
Het is hartverwarmend om te zien hoe de dekentjes mijn meisjes hebben geholpen in hun rouwproces. Ze kunnen er aan voelen, er mee knuffelen en voelen zich op deze manier verbonden met hun papa. Ik geloof in de helende kracht ervan en wil dit graag ook voor anderen realiseren.